Category Archives: Գրական

”Ստեղ մենք ենք պատասխանատու՜” գոչեց հանկարծ հարթակից փրփրած բերանով հեղափոխականը: ”Մենք ենք որոշում…”

Խոստում, ծրագիր, Ձայների որս, Թեկնածուներ, Հուժկու քարոզ, Կարմիր ծովից մինչ Պարսից ծոց՝ Մովսես, Էպոս ու Երգ երգոց: Քաղաք, գյուղեր, համայնք, Փողոց, Բուհ ու դեկան, անգամ դպրոց, Տնօրեններ, ժողով, ղժժոց, Թարս խիյարներ ու մի ջերմոց: Չոր Հացադուլ, Թաց եղանակ, Քարոզարշավ անձրևի … Continue reading →

”Կիրակիները” տարօրինակ են, կարծես ափերիդ մեջ մեկը դանդաղ ու լուռ մահանա, ժպտալով աչքերիդ մեջ քեզ հայտնի որ դու ես հաջորդը: Թաղման ու ծննդյան տարօրինակ մի շաղկապ ու եթե նկատել եք ”կիրակիների” ամեն ինչը տարօրինակ է, կիրակնյաին արևը այն արևը չէ … Continue reading →

-Ընտրությունները սկսան, հեսա վայրեհաչոցները կդնեն սաղ…                                              -Տո ախպեր սուտա սաղ…                                                                                                            -Ապե Գագոն որ ոտը խփեց, ՀՀԿն կթքի…                                                                                         -Արա, … Continue reading →

Վերջերս մի գիրք ինձ նվիրեցին՝ ”Վլ. Վիսոցկի – բանաստեղծություններ”, որը հավաքածուն էր Վիսոցկու ողջ պոեզիայի, ընդ որում զուգահեռ բնագրին, հաջորդ էջում առկա էր հայերեն թարգմանությունը: Կարծում եմ էս էն դեպքնա, որ լեզուն ու լեզվամտածողությունը պոեզիան չմարսեց:

Գրեթե վստահ եմ, որ արվեստը՝ խորը տառապանքի, մտրակների, արյան ու քրտինքի մեջ է ծնվում: Այն պարարտ հողն է մարդկային այդ ցավը, որտեղ ծիլ են տալիս տեսիլքները հրեղեն ու դառնում թմրադեղ, սպեղանի մեր վերքերին: Էդպիսի մի պարարտ հող էր սովետական հասարակարգը: … Continue reading →

Ելնելով այն հանգամանքից, որ նորաստեղծ բլոգը կարիք ունի թունդ раскрутка – ի, դրդված եմ… ախ ինչ դրդված, ես կասեի սրբազան պարտքս եմ անգամ համարում, բլոգային հոսքի մեկնակետը դարձնել քաղաքականությունը: Քանզի մեր դարի ու սերունդի հոգևոր զանգերն են ձուլվում քաղաքականության մեջ: … Continue reading →